Sewimsiz ve Çirkin

Bir varmış bir yokmuş...

Bilinmeyen bir zamanda bilinmeyen ve adı hiç duyulmamış bir ülkede iki yürek yaşarmış. Yıllarca birbirlerinden habersiz hep ayrı diyarlarda hayat sürmüşler. Yaşamları da diğerlerinden hiç farklı değilmiş. Tabi ki onlar da görmüşler hayatın iyi ve kötü yanlarını. Fakat bir şeyler eksikmiş farkında bile değillermiş ama bir şeyler eksikmiş hayatlarında...

Aradan uzun yıllar geçmiş. İçinde; aşkı sevgiyi gözyaşını mutluluğu hüznü ve kimi güzellikleri barındıran uzun yıllar... Her nasılsa bir gün bu adı bile duyulmamış gizemli ülkede karşılaşmış iki yürek. Pek sıradan bir tanışma da olmamış onlarınki. Çok kısa bir tanışma faslından sonra ayrılmışlar bir daha görüşmek umuduyla... Umdukları gibi olmamış uzun süre görüşmemişler. Akıllarında kalan tek şey belki de isimleri olmuş.

Ve gün gelmiş hiç ummadıkları bir anda yine aynı ülkede yeniden karşılaşmış iki yürek. Yüreklerden biri hemen tanımış çünkü ilk tanıştığı günkü gibi çıkmış karşısına. Diğer yürek şaşırmış kendisine seslenen yüreğe önce bir anlam verememiş.. Olan biteni anladığında o da sevinmiş karşılaştıklarına. Bu kez önceki gibi kısa sürmemiş içten sohbetleri. Arada bir olsa da görüşmeye konuşmaya başlamışlar. Kendi hayatlarını aşklarını mutluluk ve hüzünlerini paylaşır olmuşlar. Şiir tadında olmuş hep sohbetleri.. Zaten her ikisi de severmiş şiiri şiir tadında olan her şeyi...

İki yürek hiç farkında olmadan yavaş yavaş birbirlerinin hayatlarına girmeye başlamışlar. Bir ara “çirkin” diye seslenildiğini duymuş yüreklerden biri kendisine. Anlamsız bir gülümseme belirmiş yüzünde. O da diğer yüreğe seslenmiş “sevimsiz” diye.. O günden sonra sevimsiz ve çirkin kalmış yüreklerin adı ve o ana kadar hem sevimsiz hem de çirkin yürek bu sözlerin kendilerini bu denli mutlu edebileceğini hiç düşünmemişler...

Sevimsiz bazen gözden kaybolur çirkin ise nedenini anlayamadığı bir sıkıntı içine düşermiş. Sevimsiz geldiğinde çirkinin yüzü güler çirkin gülümsedikçe sevimsiz daha sık gelir olmuş. Ne çok sevmişlerdi birbirlerini... Bir araya her gelişlerinde mutluluğu yeniden keşfetmişler. Çirkin sevimsize sevimsiz de çirkine söylemekten hiç çekinmemiş sevgisini. Oysa çirkin için bunu her kime olursa olsun söylemek çok zormuş. Sevimsizden çok şey öğrenmiş ama en önemlisi de sevgiyi saklamamak olmuş.

İkisi de anlam verememiş... Neydi ne olabilirdi ki bu sevginin nedeni.? Nasıl olmuştu da birbirlerini bu kadar çok sevebilmişlerdi..? Bir nedeni yoktu onlara göre sevgilerinin. Nedeni olsaydı sevgi’nin bir anlamı olur muydu bir nedeni olsaydı birbirleri için bu kadar önemli ve eşsiz olabilirler miydi? Bu soruların hiçbir önemi yoktu artık onlar için...

Nedensiz karşılıksız yürekleriyle sevmenin bu büyük sevgiyi yaşayabilmenin verdiği haz yetti onlara.

Adı yoktu sevgilerinin..! Zaten bir ad bulma çabasında da olmadı ne sevimsiz ne de çirkin. Adsız kalacaktı sevgileri...

Zaman geçtikçe anlamaya başladılar hayatlarındaki eksikliğin birbirleri olduğunu. Artık her kelimenin yeni bir anlamı vardı onlar için. Bir çok kelime ise anlamsız kalıyordu anlatmaya yetmiyordu sevgilerini.. Kelimelere sığamaz oldu adsız sevgileri. Her ikisi de birbirlerini ne çok sevdiklerini ne çok özlediklerini ve de ne çok mutlu ettiklerini çok iyi biliyordu.

Bunu bilmek yaşamak yaşatabilmek ne güzel bir şeydi..

Sevimsizde de çirkinde de birer yürek daha vardı artık... Hiç çekinmeden karşılık beklemeden birbirlerine sundular yüreklerini ve hiç yalnız olmadılar yalnız ve sessiz kalmadılar. Sessizliğin bile ne çok gürültü yaptığını; suskunluğun; içinde hiç söylenmemiş duyulmamış sözler gizlediğini fark ettiler. Susarak söylediler en güzel sözlerini...

Sevimsiz çirkini çok sevdi çirkin de sevimsizi.. yüreklerini açtılar “Hoş geldin..” dediler. Belki de o ana kadar hiç özlemedikleri şeyleri özler oldular..

Yüreklerine sevgileriyle birer ada çizdiler ve adalarına birbirlerinin adını verdiler.

Sevimsiz ve Çirkin...
Herkes için hayatın bir anlamı vardır değil mi?
İşte onlar için hayatın anlamı bu iki sözcük; “sevimsiz” ve “çirkin”

Evet sevimsiz ve çirkinin masalı bu... ve her masalın bir sonu vardır mutlaka iyi ya da kötü bir sonu vardır! Her masal ya mutlu ya da hazin bir sonla biter.

Ama...

Sevimsiz ve çirkinin sevgileri gibi masalları da farklı.
Ne mi bu fark..?
Onların sevgilerinin bir adı;
Masallarının ise bir sonu YOK...!


Alıntıdır !